Αλλά τι μας ωθεί στα αλήθεια να κάνουμε εξόρμηση στα μαγαζιά ακόμα και όταν δεν μας λείπει τίποτα;
Φαίνεται πως είναι πολύ εύκολο στην καθημερινότητα μας, να έρθουμε σε επαφή, με το συναίσθημα του «κάτι χρειαζόμαστε». Οι έρευνες υποστηρίζουν, ότι η δυσκολία έγκειται, στο να αναγνωρίσουμε τί είναι αυτό που χρειαζόμαστε. Για παράδειγμα, μπορεί να νομίζουμε ότι νιώθουμε κουρασμένοι όταν στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει, είναι ότι βαριόμαστε. Ή να μπερδεὐουμε σε στιγμές, το αίσθημα της δίψας, με αυτό της πείνας.
Μέσα από τα ψώνια ομοίως, συμβαίνει πολύ συχνά να νιώθουμε, ότι χρειαζόμαστε να αποκτήσουμε ένα αγαθό, όταν στην ουσία αυτό που θέλουμε είναι να καλύψουμε ένα συναισθηματικό κενό, μια ανάγκη μας να καταπολεμήσουμε την πλήξη, μια προσπάθεια να φτιάξουμε την κακή μας διάθεση, έστω και για λίγο.
Επιπλέον, για πολλούς ανθρώπους η απόκτηση ενός συγκεκριμένου αγαθού, προσφέρει ένα είδος ταύτισης με αυτό που για μας συμβολίζει. Είναι και τα μίντια, που προωθούν ένα συγκεκριμένο μοντέλο ζωής. Ένα μοντέλο, δοσμένο με τέτοιον τρόπο, που τις περισσότερες φορές καταλήγει να αντιπροσωπεύει οπτικά τουλάχιστον, αυτό που θα θέλαμε να είμαστε ή/και να έχουμε ώστε να νιώσουμε επιτυχημἐνοι, ενδιαφέροντες , δραστήριοι, ευτυχισμένοι.
Την επόμενη φορά, που θα πιάσουμε τον εαυτό μας, λοιπόν, να φλερτάρει, με την ιδέα εκείνου του καινούριου gadget που διαφημίζεται ή της ακριβής επώνυμης τσάντας, ας συλλογιστούμε: τι συμβαίνει μέσα μας; τι είναι αυτό που έχουμε πραγματικά ανάγκη; Φροντίζουμε αρκετά τον εαυτό μας αυτόν τον καιρό, ή τον παραμελούμε; Τέλος, αναγνωρίζουμε όλα τα καλά, που έχουμε ήδη στη ζωή μας;
