Ο κόσμος; Ένα συνονθύλευμα ήχων, φυσικών και μη, ρυθμικών ή ακατέργαστων… Ο άνθρωπος δέκτης των ήχων, αλλά όχι παθητικός. Αυτοί «εγγράφονται» μέσα του παρασύροντάς τον να δημιουργήσει και εκείνος τους δικούς του. Τελειότερη μορφή των ηχητικών ανθρώπινων παρεμβάσεων αναδεικνύεται η τέχνη της μουσικής. Αναπόσπαστο κομμάτι όλων των εκδηλώσεων της καθημερινότητας από τις απαρχές του ανθρώπινου πολιτισμού έως σήμερα, την έντυσε το πέπλο του μύθου, που την ήθελε να προστατεύεται από τις Μούσες, στο τραγούδι των οποίων έστεκαν σιωπηλά όλα τα στοιχεία της φύσης και οι Ολύμπιοι θεοί. Αν η μουσική ήταν ικανή να μαγέψει το Βασιλιά των θεών, πώς είναι δυνατόν να μη σαρώσει την ψυχή των κοινών θνητών;
Για του λόγου το αληθές, η μουσική στην αρχαία Ελλάδα κατείχε εξέχουσα θέση στην εκπαίδευση των νέων. Μαθηματική επιστήμη κατά τον Πυθαγόρα, που πρωτίστως εκφράζει τη συμπαντική αρμονία, δίνει ψυχή στις καρδιές και φτερά στη σκέψη κατά τον Πλάτωνα. Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι η ηθική επίδρασή της διαμεσολαβείται μέσω της ψυχολογικής της επιρροής. Μιμούμενη διαθέσεις και πάθη προκαλεί στον ακροατή το βίωμά τους, οδηγώντας τον στην κάθαρση. Η κίνηση ψυχής φέρνει σύμφωνα με τον Δάμων την έναρξη του τραγουδιού και την κίνηση του σώματος κατ’επέκταση, με τη μορφή του χορού.
Διαπίστωση διαχρονική πως η μουσική αλληλεπιδρά και με το σύστημα αξιών του ατομικού και συλλογικού υποκειμένου, βάζοντας το δικό της αποτύπωμα στις κοινωνικές εξελίξεις. Ας αναλογιστούμε λ.χ. το θρίαμβο της rock μουσικής στον περασμένο αιώνα. Η ανάγκη για αμφισβήτηση και ρήξη με τις κοινωνικές νόρμες γέννησαν ένα ριζοσπαστικό είδος που «έθρεψε» τις ανησυχίες και τα όνειρα των νέων γενιών, συνοδεύοντας μουσικά και εμπνέοντας επαναστατικά κινήματα.
Σήμερα η εισαγωγή της μουσικής στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία(μουσικοθεραπεία) ωθεί τον συμμετέχοντα να αποκαταστήσει με φυσικό τρόπο ό,τι τραυματίζει την ψυχή, να ενισχύσει τη συναισθηματική έκφραση, την επικοινωνία σε διαπροσωπικό επίπεδο. Η απελευθέρωση ενδορφινών στον εγκέφαλό μας κατά το άκουσμα της αγαπημένης μας μελωδίας, λειτουργεί καταπραϋντικά. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η σύνθεση ή η ακρόαση του κατάλληλου είδους μουσικής, όπως είναι μια ήρεμη μελωδία, ελαττώνουν την αρτηριακή πίεση, βελτιώνουν τη διάθεση, μειώνουν το καταθλιπτικό συναίσθημα και τη μοναξιά, καθώς επίσης και το καθημερινό στρες. Σε ενδοομαδικό επίπεδο, η μουσική σε συνδυασμό με το τραγούδι και το χορό ενδυναμώνει τους κοινωνικούς δεσμούς.
Λειτουργίες όπως η μνήμη, η μάθηση, η συγκέντρωση, η προσοχή και ο συντονισμός αναπτύσσονται ιδιαίτερα σε όσους παίζουν κάποιο μουσικό όργανο, επηρεάζοντας όλο το φάσμα της ζωής τους. Ο ρυθμός βοηθά την οργάνωση, τη διατήρηση και την ανάκληση πληροφοριών, προάγοντας έτσι τη δημιουργικότητα και την παραγωγικότητα. Η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου αυξάνει την αυτοπεποίθηση που απορρέει από την κατάκτηση μιας ακόμη δεξιότητας. Οι παραπάνω ευεργετικές ιδιότητες συμβάλλουν ιδιαιτέρως στην εγκαθίδρυση ενός περισσότερο ομαλού τρόπου διαβίωσης π.χ., για άτομα με νόσο Alzheimer ή εγκεφαλική βλάβη, για επιληπτικούς και αυτιστικούς ασθενείς.
Καταλήγω στα μεστά λόγια με τα οποία συνόψισε την ουσία και αξία της μουσικής για την ολότητα της ανθρώπινης φύσης, με το δικό του βλέμμα, ένας μουσικός σύμβολο, εκπρόσωπος μιας -για πολλούς από εμάς- αξεπέραστης καλλιτεχνικής σύμπραξης:
«Ο ρόλος μου στην κοινωνία, όπως και ο ρόλος κάθε καλλιτέχνη ή ποιητή, είναι να προσπαθήσω να εκφράσω μέσω της μουσικής αυτό που όλοι αισθανόμαστε. Όχι να πω στους ανθρώπους πώς να αισθάνονται. Όχι ως ιεροκήρυκας, όχι ως ηγέτης, αλλά ως μια αντανάκλαση όλων μας»
John Lennon
Γράφει η Νίκη Αικατερίνη Μπαρμπαγιάννη , Κλινική Ψυχολόγος
Πηγή :inspireyourlife.gr
Πηγή :inspireyourlife.gr
